AIKIDO Randori Dojo

Το αϊκίντο (αϊκιντόου) είναι μία πολεμική τέχνη που κατάγεται από την Ιαπωνία. Δημιουργήθηκε από τον Μοριχέϊ Ουεσίμπα στη δεκαετία του 1920.

Το αϊκίντο είναι τεχνική άμυνας, που επιτρέπει στον αμυνόμενο να προφυλάξει τον εαυτό του χωρίς να τραυματίσει τον αντίπαλο. Βασίζεται περισσότερο στην εκμετάλλευση της αίσθησης ισορροπίας και της τεχνικής του αμυνόμενου παρά στη μυϊκή δύναμη, ενώ εκτός από σωματική αποτελεί και πνευματική άσκηση. Γι'αυτό και ονομάζεται η τέχνη της μη αντίστασης. Συνδυάζει χτυπήματα, λαβες, και εξάσκηση με όπλα.

Όπως και οι άλλες τέχνες που προέρχονται από το τζουτζούτσου, το αϊκίντο στηρίζεται στην αποφυγή της επίθεσης με κίνηση του σώματος, στη διάσπαση της ισορροπίας του αντιπάλου και στον έλεγχό του, συχνά με ακινητοποιήσεις και/ή καθηλώσεις. Βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά του αϊκίντο είναι οι κυκλικές κινήσεις και η μείξη της κίνησης του αμυνόμενου με αυτή του επιτιθέμενου καθώς η βασική «υπόθεση» είναι ότι οι επιθέσεις αντιμετωπίζονται πριν φτάσουν σε πολύ κοντινή απόσταση. Λόγω των πολλών πτώσεων –που θυμίζουν τις πτώσεις του Τζούντο– η εξάσκηση γίνεται σε στρώματα (τατάμι) ενώ ένα οπτικό χαρακτηριστικό της τέχνης είναι η χρήση του παραδοσιακού φαρδιού παντελονιού χακάμα.

Ιστορία

Η ιστορία του αϊκίντο είναι συνδεδεμένη με το πρόσωπο του Μοριχέϊ Ουεσίμπα (1883-1969), μιας από τις πιο διακεκριμένες φυσιογνωμίες των ιαπωνικών πολεμικών τεχνών του 20ου αιώνα. Ο Ουεσίμπα πέρασε τις πρώτες τρεις δεκαετίες της ζωής του μελετώντας διάφορες πολεμικές τέχνες (κυρίως το τζουτζούτσου της σχολής Ντάιτο-ρίου αλλά και κεντζούτσου –ξιφασκία– και άλλα στιλ πάλης) και από τα μέσα της δεκαετίας του '30, άρχισε να διδάσκει τη δική του εκδοχή μιας τέχνης που στηρίζεται στις ρίψεις και τις ακινητοποιήσεις αλλά και που περιλαμβάνει τεχνικές αφοπλισμού ενάντια σε αντιπάλους οπλισμένους με ξύλινο ξίφος (μποκέν), ξύλινο ραβδί μήκους 1,20 μ. (τζο) ή μαχαίρι (τάντο). Βασικό χαρακτηριστικό του αϊκίντο έναντι άλλων τεχνών της κατηγορίας τζουτζούτσου είναι η ιδεολογία του Ουεσίμπα η οποία απαγορεύει τους αγώνες και προάγει την αρμονία και την αλληλοκατανόηση μεταξύ των ανθρώπων. Το αϊκίντο σήμερα είναι χωρισμένο σε τρία μεγάλα στυλ, το ένα από τα οποία (Αϊκικάι) διοικείται από τους απογόνους του Ουεσίμπα (αυτή τη στιγμή από τον εγγονό του), κατά το παραδοσιακό ιαπωνικό σύστημα.